November 2021
Sluitende aanpak verwarde personen
Politie, Regionaal Ambulance Vervoer (RAV), IrisZorg, ProPersona (GGZ) en het GGD Meldpunt Bijzondere Zorg en het Interventieteam werken samen aan een sluitende aanpak voor personen met verward gedrag. De afgelopen vijf jaar zijn er goede vorderingen gemaakt. Maar er is nog volop werk aan de winkel.
“Slapen in een politiecel is er niet meer bij”
Project Sluitende aanpak
Ilse Kunst, projectleider van het netwerk ‘Sluitende aanpak’ vertelt: “Vanwege bezuinigingen in de GGZ kregen steeds meer mensen met een psychische kwetsbaarheid niet de juiste zorg. Een gevolg hiervan was dat het aantal verwarde mensen in de politiecel groeide. Dat kon zo niet langer en vormde de aanleiding voor gemeenten om een projectgroep op te richten met de opdracht om een sluitende aanpak te ontwikkelen voor mensen met verward gedrag. Leonie Tims (Politie) vult aan: “Want verward zijn is geen misdrijf, verwarde mensen horen niet in een politiecel.”
Taakgericht werken
Sinds de start van het project in 2015 maakte het netwerk verschillende plannen, die werden besproken en geëvalueerd. Helaas veranderde er niet veel in de situatie. Leonie Tims: “Steeds wanneer een patiënt werd aangemeld, stonden er allerlei professionals klaar. Ze wisten allemaal wat het beste was voor de patiënt, maar het was onduidelijk wie wat ging doen.” De netwerkpartners besloten om taakgerichter te gaan werken en vanuit concrete doelstellingen. Ilse Kunst: “Ons startpunt was om vanuit de client te kijken wat er nodig is. Daar hebben ervaringsdeskundigen ons bij geholpen. Het resultaat: twee concrete actieplannen. Eén plan om de samenwerking tussen het meldpunt en de crisisdienst van Pro Persona te verbeteren. Het andere plan met als titel ‘Passend vervoer’ zorgt voor concrete werkafspraken tussen politie, RAV en GGZ over passend vervoer.”
Ervaringsdeskundigen
De ervaringsdeskundigen, Astrid Verbiest en Judith Broekman, werden vanuit Stichting Ixta Noa gevraagd om deel te nemen aan het netwerk. Zij benadrukken dat het niet alleen gaat om de juiste route, maar vooral om goede communicatie en nazorg. Astrid: “Mensen met verward gedrag moeten zich veilig voelen. Leg duidelijk uit wat er met ze gaat gebeuren. Iemand in uniform - hoe goed de bedoelingen ook zijn - komt snel bedreigend over.” Judith vult haar aan: “Vanuit onze stichting voegen we met onze kennis en ervaring echt wat toe”.
Samenwerking Meldpunt en de crisisdienst verbeteren
Het actieplan om de samenwerking tussen het meldpunt en de crisisdienst van Pro Persona te verbeteren leidde tot de oprichting van een crisisbeoordelingskamer (CBK). Hier vindt de beoordeling van patiënten plaats. Ilse: “Volgens alle netwerkpartners vormt deze kamer een belangrijke schakel in de doorstroom van patiënten. Naast de CBK in Nijmegen werken we ook aan een CBK in Tiel, voor de patiënten in Rivierenland. Ook is er een noodbed gemaakt. Een voorziening voor patiënten die te verward zijn om te beoordelen. Zij kunnen daar eerst een nachtje bijkomen.”
Passend vervoer
Pierre van Grunsven regisseert vanuit het Regionaal Ambulance Vervoer (RAV) het actieplan ‘Passend vervoer’. Pierre: “Het RAV heeft op dit moment ook een zogenaamde ‘zorgambulance’. Deze ambulance verzorgt het begeleid vervoer van en naar ProPersona. Er is dus geen politie meer nodig om verwarde mensen te vervoeren.” Pierre is hier tevreden over: “Voorheen hadden we dagelijks incidenten bij het vervoer van verwarde patiënten, nu niet meer. Ik durf dus wel te zeggen dat we succesvol zijn met dit project.”
Meerwaarde samenwerking
Leonie (Politie): “Deze samenwerking helpt om het totaal te blijven zien en de samenhang te ervaren.” Ze merkt op dat er in de niet-acute zorg nog winst te boeken is. “We krijgen soms meerdere dagen meldingen binnen over een iemand met bijvoorbeeld een persoonlijkheidsstoornis. De situatie is dan nog niet urgent genoeg voor de crisisdienst. Dus verwijzen we door naar het Meldpunt Bijzondere Zorg van de GGD. Dit is een fantastische partner. Ze komen meteen in actie. Maar zij kunnen de wachtlijst, die voor deze groep bestaat, niet verkorten. Er is gewoon onvoldoende zorg beschikbaar voor niet-urgente patiënten.” Pierre beaamt: “Afgelopen jaar hebben we dezelfde patiënt zo’n veertig keer opgehaald met de ambulance. We zien steeds vaker patiënten waarbij niemand weet wat ze ermee moeten. De acute zorg kan nog zo goed gestroomlijnd zijn, als de hulpverlening voor de groep die valt onder de niet-acute zorg onvoldoende is, komen ze steeds opnieuw terug.” Projectleider Ilse besluit: “Een mooie opdracht voor ons netwerk, om te onderzoeken wat hier beter kan.”
“Geen incidenten meer rondom het vervoer van verwarde patiënten”
